O książce: rok / W piwnicy jest chłodno i niewygodnie. A potem jest to ciągłe świszczący oddech. Co to jest? To mój bezsilny śmiech. Leżę tu przez coś, co wydaje się wiecznością. Czy jestem nadal człowiekiem czy już nie? Każdy inny na moim miejscu dawno by oszalał i umarł ze strachu, ale ja żyję. Połączyłem się z tą śmierdzącą kanapą i nawet nie wiem, gdzie kończy się jej nieprzyjemny zapach, a zaczyna mój. Jak długo tu jestem? Dlaczego nie mam rąk ani nóg? Dlaczego wciąż mogę myśleć spójnie? Pewnie dlatego, że mi coś wstrzyknął. Z zapartym tchem czekam na jego przybycie, mając nadzieję, że to już ostatni raz. I nigdy się nie spóźnia – mój jedyny, a przez to najlepszy przyjaciel… To powieść o cichym potworze mieszkającym obok. Żywi ludzie są dla niego jak lalki, którymi bawi się w swoje nieludzkie zabawy: siada z nimi do picia herbaty, prowadzi intymne rozmowy, dzieli się sekretami, odrywa im ręce i nogi.…